جشن بهمنگان

جشن بهمنگان در دومین روز از بهمن ماه واقع می‌شود. این عیدى بود که در آن روز طعام مى پختند و بهمن سرخ و بهمن زرد بر کاسه ها مى افشاندند.»

بهمن از واژه اوستایی وهومن به معنی اندیشه نیک می‌باشد، وهومن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد.

زرتشت برای دریافت پیام‌های اهورایی از وهومن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در عالم جسمانی به این امشاسپند واگذار می‌شود.از این رو زرتشتیان در جشن بهمنگان یا بهمنجه که در روز بهمن از ماه بهمن واقع می‌شود از کشتار حیوانات سودمند و خوردن گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی از زرتشتیان پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. این جشن حامی مردان درستکار می‌باشد.

اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در کتاب «لغت فرس»در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه»نامیده، می‌نویسد:

«جشنی است که دوم روز از بهمن ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»

ابوریحان بیرونى در «آثار الباقیه عن القرون الخالیه»در مورد جشن بهمنجه چنین مى نویسد:

«روز دوم آن روز بهمن عید است که براى توافق دو نام آن را بهمنجه نامیده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موکل بر بهایم است که بشر به آنها براى عمارت زمین و رفع حوایج نیازمند است و مردم فارس در دیگ‌هایى از جمیع دانه‌هاى مأکول با گوشت غذایى مى‌پزند و آن را با شیر خالص مى خورند و مى گویند که حافظه را این غذا زیاد مى‌کند و این روز را در چیدن گیاهان و کنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهیه بخور و سوزاندنى‌ها خاصیتى مخصوص است و بر این گمانند که جاماسب وزیر گشتاسب این کارها را در این روز انجام مى‌داد و سود این اشیاء در این روز بیشتر از دیگر روزها است.»

خروس پرنده‌ی ویژه‌ی بهمن؛ رنگ سپید، رنگ ویژه و گل یاسمن سپید هم گل ویژه‌ی امشاسپند بهمن است